DOLAR

34,1026$% 0.24

EURO

38,1457% 0.1

STERLİN

45,5889£% 0.48

GRAM ALTIN

2.874,39%1,62

ÇEYREK ALTIN

4.771,00%1,77

TAM ALTIN

19.025,00%1,76

İmsak Vakti a 04:56
Hatay HAFİF YAĞMUR 19°
  • Adana
  • Adıyaman
  • Afyonkarahisar
  • Ağrı
  • Amasya
  • Ankara
  • Antalya
  • Artvin
  • Aydın
  • Balıkesir
  • Bilecik
  • Bingöl
  • Bitlis
  • Bolu
  • Burdur
  • Bursa
  • Çanakkale
  • Çankırı
  • Çorum
  • Denizli
  • Diyarbakır
  • Edirne
  • Elazığ
  • Erzincan
  • Erzurum
  • Eskişehir
  • Gaziantep
  • Giresun
  • Gümüşhane
  • Hakkâri
  • Hatay
  • Isparta
  • Mersin
  • istanbul
  • izmir
  • Kars
  • Kastamonu
  • Kayseri
  • Kırklareli
  • Kırşehir
  • Kocaeli
  • Konya
  • Kütahya
  • Malatya
  • Manisa
  • Kahramanmaraş
  • Mardin
  • Muğla
  • Muş
  • Nevşehir
  • Niğde
  • Ordu
  • Rize
  • Sakarya
  • Samsun
  • Siirt
  • Sinop
  • Sivas
  • Tekirdağ
  • Tokat
  • Trabzon
  • Tunceli
  • Şanlıurfa
  • Uşak
  • Van
  • Yozgat
  • Zonguldak
  • Aksaray
  • Bayburt
  • Karaman
  • Kırıkkale
  • Batman
  • Şırnak
  • Bartın
  • Ardahan
  • Iğdır
  • Yalova
  • Karabük
  • Kilis
  • Osmaniye
  • Düzce
a

BU BENİM ANTAKYA’M DEĞİL!

Antakya hafızalarımızda kalacak bu moralsizlik ve psikoloji ile umarım hafızalarımızdan da silinmez bu koca şehir..

Çok değil bundan altı ay öncesi sadece şehir dışına veya yurtdışına ve hatta 20-30 kilometre her hangi bir uzaklığa gittiğimde kalbimin büyük heyecan ile atarak döndüğü şehir Antakya..
Bugün tanıyamıyorum Antakya’yı..
Bilemiyorum hangi sokaktayım, caddedeyim.. Kalbim küt küt atarak koşarak geldiğim şehrime bugün istemeye istemeye ağır ağır gidiyorum.
Çünkü her gittiğimde yüreğim kanıyor benim.
Çocukluğumun geçtiği sokaklar, okuduğum okullar, mesleğimi icra ettiğim her bir nokta, sevdiklerim, sevenlerim yok artık nasıl yüreğim kanamasın ki..
“İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı” demişti Orhan Veli Kanık..
Bende bazen Antakya’yı dinlemek istiyorum gözlerim kapalı ama olmuyor işte..
Bir anda kaybettiklerimiz geliyor gözlerimin önüne..
Düşünemiyorum bile Antakya’mın güzelliklerini..
Anadolu’nun ilk camisi olan Habibi Neccar Camisinde namaz kılmak, Gadir Hum Bayramında hırisi pişen kazanları izlemek mutlulukla, Ortodoks Kilisesinde vaftiz törenine katılmak ve Antakya’nın ışıklandırılmış ilk caddesi olan Kurtuluş Caddesinde Hamursuz Bayramına katılmak, tarihi uzun çarşıda Hançer Usta’nın güleryüzü ile karşılanmak, Şahap ustanın hiç sormadan kerebiçi köpüğe banarak ikramını almak, daha sonra insan selinin arasında çarşıda bir oyana bir bu yana dolaşmak keyifle..
Ve tabi ki Semerciler Çarşısına Komando Mehmet’in yanına muhakkak uğramak..
Ben bunları hep yapardım eminim çoğumuzda yapıyorduk bunları..
Şimdi baktığımda büyük bir çoğunluğu hayal oldu.
Benim Antakya’m buydu işte..
Şuan ki Antakya benim değil hatta hiçbirimizin değil..
Anılarda kaldı koca şehir..
Yürek yangınımız asla sönmeyecek bizim.
Antakya hafızalarımızda kalacak bu moralsizlik ve psikoloji ile umarım hafızalarımızdan da silinmez bu koca şehir..
Şunun şurasında kaç kişi kaldık Antakya’da..
Onun için birbirimize eskisinden daha çok sahip çıkalım Antakya’nın son şahitleri olarak..
Belki bir gün ayağa kalkar bu şehir ama bir çok şey eskisi gibi olmayacak. Umudumuz hep içimizde olsun yinede..
Teşekkürler Antakya bize sunduğun tüm güzellikler için…
ÖZLEMLE…..

Bu yazı yorumlara kapatılmıştır.

HIZLI YORUM YAP

Veri politikasındaki amaçlarla sınırlı ve mevzuata uygun şekilde çerez konumlandırmaktayız.