HEYBE’T

5

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Depremle beraber çoğumuzda karamsar ruh hali,geleceğe dair kaygı, yasla beraber gelen çaresizlik ,ümitsizlik ,tükenmişlik duyguları zirve yaptı. Ama bazı daha optimist insanlarda travma olumlu duygulara neden oldu. Mesela sevdiklerine daha sıkı tutunma, elindekilere sevinme ,daha minimalist yaşama ve kendine zaman ayırma gibi. 
Literatürde ‘Travma Sonrası Büyüme’ olarak geçen bu kavram , bizlere aslında kendimize değer vermeyi tembihliyor. 
Bu kalıpların belki de daha da çok hayatımıza girmesi gerekiyor. 
‘Ölüm var ölüm.’
‘Ne kadar mülkü vardı,hepsi enkaz oldu.’
‘O kadar çalıştı ,tam sefasını sürecekken mefta oldu.’
‘Sonra yaparız deme,yarın bile belli değil.’
‘Mezaramı götüreceksin.’
‘Sadece bugün garanti gerisinin garantisi yok.’

Bu farkındalıkları ben insanlarda gözlemledim. 

Ancak tam tersi şekilde hale materyalist, açgözlü ,aymaz davranan insanlar da var . 

Depremzedelere gelen mallara stok yapanlar,ihtiyacı olmasa da alanlar ,faydacı davrananlar, konumun nimetlerinden yararlananlar … 

Bu insanların açgözlülüğü bir tarafa bırakın ,ahlaki olarak gelişimlerinde bir sıkıntı var,emin olabilirsiniz.

Deprem bizlere yükleri atmayı öğretmeli ;sade,özverili ,duyarlı yaşamı ; daha egoist,umarsız,faydacı olmayı değil..
Ancak böyle hayatın hakkını verebiliriz.